1 Nisan 2015 Çarşamba

Hayatımın en mutlu günü


"Hayatımın en güzel günüydü. Bilmiyordum." diyordu ya Masumiyet Müzesinde Kemal. Ben biliyorum. Ömrümün, geçmiş ömrümün kesin, muhtemelen gelecek ömrümün de, en mutlu günlerini yaşıyorum. Sadece dokunmakla, koklamakla, öpüp kucaklamakla, bir yandan çarklı gevrek gülücükle, birini canından ve hayatındaki her şeyden çok çok çok sevmekle ilgili bir mutluluk bu. Kendimi işe yarar hissettirecek bir işim olmamasının eksikliğini, bakımsızlığımı, asosyalliğimi, her gün yaptığım angarya işlerin yorgunluğunu, memleketteki uğursuzlukları, arkadaşlarıma özlemimi, hayatımdaki bütün umutsuz ve mutsuz hisleri örten, azaltan, yok eden ve bunu usulca, hafifçe ve pamukça yapan bir mutluluk. Ömrümün en biricik, en eşsiz, en kendinden başka hiçbir şeye ihtiyacı olmayan mutluluğu. Markete ben önde sen arkada(benim bir gözüm arkada) anne ördekle yavru ördek gibi yürürken, gece uyumadan seni emzirirken söylediğim minimini bir kuş şarkısına memeyi kati suretle bırakmayarak aradan ellerini kurtarıp alkış yaptığında, seni yıkayıp öğle uykusuna yatırdıktan sonra mutfakta sen uyanmadan yemeği pişirmeye çalışırken ortada hiçbir şey yokken yani senle aynı odada bile değilken, birden senin içeride uyuyan yüzünü, banyodan sonra yumuşayıp kabaran avuç içlerini düşünüp göğsümü şişirip bana derin bir nefes aldırıp sonra da acaip acaip gülümseten bir mutluluk. Sen bana "annemm" dedikçe depreşen, yaptığın her yeni ve ilginç şeyi, karşılaştığın bütün acaiplikleri bana göstermeye çalıştığında coşan, koluma sarılıp çizgi film izlerken kabarıp taşan en sevdiğim his. Şükürlerimin sebebi. Demir sana çok borçlu hissediyorum kendimi. Laf olsun diye değil ama gerçekten. Sanki bilmediğim bir rahatsızlığım varmış da sen beni bu mutlulukla iyileştiriyormuşsun gibi. Ruhumu değil sadece. Bedenimi de. Tek tek hücrelerimi temizleyip, gençleştirip, mutlu ediyormuşsun gibi. Yine teşekkürler. Elimden karşında mutluluktan titremekten, seni öpüp koklamaktan ve günde 3 kere parka götürmekten başka bir şey gelmiyor gibi şu an. Muhtemelen ilerde de ödeşemeyiz ama elimden geleni yapacağıma söz verebilirim. 
Anne ördek sözü.