13 Ocak 2013 Pazar

24&25. haftalar


6. ayı bitirip 7. aya gireceğimiz şu günlerde sabırsızlığım da tavan yapmış durumda. Geçen haftalarda, burnumda tüten ultrason randevuları sebebiyle de bir miktar depreşen sabırsızlığım dünkü romantik buluşmamızdan sonra normal seviyelere inebildi.

Fiziksel durumum: Tam olarak 12 kiloyu zavallı bedenime yüklemiş durumdayım. Ama dünkü randevuya göre artık normal seviyelerde kilo almayı becerir hale gelmişim. Nihayet:P
Bel ağrım, sırt ağrım, nefes darlığı, kramp ya da mide bulantısı/yanması gibi sıkıntılarım yok. Arada bir kalbimin artan kan hacmime cevap vermek adına omzumu sarsa sarsa attığını hissedebiliyorum. Ama doktorum bu duruma normal dediğinden beri sakin sakin geçmesini bekliyorum. 
Uyumak biraz acaip bir hal almaya başladı. Artık yan yatmam gerektiğinden, gece sağdan sola, soldan sağa dönüp duruyorum. Ama eskisi gibi çevik olmadığım için ilk manevra ile genelde kendimi sırt üstü bir kablumbağa gibi yattığım bir ara pozisyonda buluyorum. Ek bir manevrayla ancak diğer tarafa dönmeyi başarıyorum. Yani öyle haldır huldur ani hareketlere izin vermez oldu ağırlaşan bedenim. Benim de inadına yuvarlanasım, taklalar atıp seke seke koşasım var.
Yalnızsam çorabımı kendim giyip çizmemi kendim çıkarabiliyorum. Yanımda Erman varsa, O'nun yardımı olmadan yapmam birden imkansız oluyor:)

Psikolojik durumum: Hamileliği bahane edip mi bu kadar çok ağlıyorum, yoksa yıllardır içimde yaşayan domuz içinde tuttuğu bütün gözyaşlarını bu 9 ayda akıtmaya kararlı mı bilmiyorum, periyodik olarak göz yaşı döküyorum. Oğluma jean gömlek alıyorum ağlıyorum(2-4 ay için jean gömlek mi olur ya, haklıyım ama:)), Erman bulaşık makinasını boşaltıyor ağlıyorum, çamaşırlar artık dalin yumuşatıcı kokuyor ağlıyorum, jamie oliver yağmur altında su birikintileri üzerinde zıplıyor ağlıyorum, son ultrasonda minik oğlan çocuğu emmek için elini ağzına yaklaştırıyor ama ağzını bulamıyor böğüre böğüre ağlıyorum:))) 
Ah hem bu kadar mutlu hem bu kadar ağlak bu histerik ve deli hallerimi bir ara kesin çok özliycem!
 
Bebek: Artık beni ve muhtemelen Erman'la konuşmalarımızı da çok daha iyi duyuyor. Erman'ın piyano çalmasından ya çok hoşlanıyor ya nefret ediyor. Hareketler artık biraz fazlaca çoşkulu ve karnımı acaip şekillere sokacak kadar güçlü. Bugüne bugün 842 gram ağırlığında bir oğlan çocuğundan bahsediyoruz, öyle olucak tabi:) 
Geceleri uyuduğunu sanıyordum, meğer hareketler şiddetsiz diye ben hissetmiyormuşum. İki gündür geceleri uyanmaya başladım ve uyandığımda bu küçük arkadaşın dövüş sporları çalıştığına yemin edebilirim.

Şimdi müsadenizle son ultrason videosundaki o parmak emme girişimini milyonuncu kez izleyerek kendimi parçalıycam:)

Güzel haftalar!

 


13 yorum:

  1. çok cic yazmışsın ya. İnş sağlıkla kucağına alırısn.

    YanıtlaSil
  2. babanın stabil olması gayet mantıklı da, senin aldıgın 12 kilo tam olarak nerde ben hakkaten hala göremiyorum bişey o.0
    bide 2-4 aylık bebiş kıyafetleri alımı konusunda yüksek ihtisas yapmış biri olarak süper eglenceli bişey oldugunu çok iyi biliyorum :D sana da başarılar dilerim bu keyifli alışveriş sürecinde <3

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sana özel gösterim yaptım, hala nerde diyosun pesss:P

      Sil
  3. anne olmaya karar verebildiğim zaman bu tatlı annenin notları gerçekten çok işime yarayacak :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umarım yarar, umarım insanları yalnış yönlendirecek kötü etkileyecek bir şeyler yazmıyorumdur.

      Sil
  4. Hamileliğin tadını çıkar helede en çok özlenen o tekmeler hareketler oluyor sağlıkla kucağına alırsın inşallah dünyanın en güzel duygusu tatmadan anlaşılmıyormuş bende beklerim sevgiler....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim güzel dilekler için, aminn:)

      Sil
  5. merhabalar,
    ben de 27. haftası bitmek üzere olan bir anne adayıyım. yazılarınızı ilgiyle takip edeceğim.
    bu arada biz daha alışverişe başlamadık bile! sanırım paniklemem lazım :)
    sevgiler,

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. alışveriş için daha da koca göbek olmayı beklemek çok mantıksız ama beklemek de çok kolay:P

      Sil
  6. ben de hamileliğimde 23 kilo almış ve hatta doktorumun tavsiyesi üzerine diyetisyene bile gitmiş(verdiği listeyi uygulamayıp bi daha da utancından gidememiş) biri olarak diyorum ki hiç takma kilolarını, 6 ay sadece anne sütü verdim ve 6 ayın sonunda 23ü de gitti hatta 2 daha gitti sonrasında:) şimdi tekrar hamileyim ve 16. haftadayım bir hafta öncesine kadar +2,5 la idare ettiğimi sanırken bir haftada +2,5 daha alarak ilk hamileliğimdeki göz dönmesini tekrar yaşamaya başladım sanki:) tekrar hamile kalmayı düşünür müsün bilmiyorum ama hamilelik ömür de 1 2 kez yaşanan bir dönem ve her haliyle doya doya yaşamak gerek diye düşünüyorum ve sana bu yolda mutluluklar diliyorum, bir de ne olsa ilk aylarda pek dışarı çıkmaya fırsatın olmayacak ve bebeğini bırakıp markete bile gitsen özleyeceksin, o yüzden bol bol sinema tiyatro gezme tozma yapmanı öneriyorum, bol bol keyif yap kitap oku kendine vakit ayır.. yazılarını ilgiyle takip edeceğim, sevgiler... baisy

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Fırsat bulduğu her anda uyuyan bir hamile olarak, hamileliğin tadını çıkar tavsiyesini sadece bu şekilde yorumlamış olmam biraz acıklı sanırım. Ben bi sinemaya gideyim bu hafta en iyisi:)

      Sil
  7. Allamm yesinler tekmelerini. Ota boka aglama krizleri cok normal ve dahasi bu haller anne olunca bitmiyor. Evet azaliyor ama bitmiyor ne yazikki. Ben gecen hafta Anna Kareninada bir bebek sahnesi vardi. Sadece babasinin elini tutmasina bogurerek agladim neredeyse :) hamilemiyim laaa yine diye suphelenmedimde degil :P o kadar aglamadan sonra.

    YanıtlaSil